روی نقشه سال۱۳۳۳، کوهسنگی۱۲ با نام خیابان داورپناه معرفی شده است؛ خیابانی که جزو اراضی الندشت است و قبل از رسیدن شهر به آن قسمت، دیمهزار بوده است. این خیابان در طول سالها تغییرات چندانی نداشته و همچنان همسایگیاش را با باغ الندشت حفظ کرده است.
کوهسنگی ۱۲ یکی از معابر اصلی منطقه است که دو خیابان کوهسنگی و شهیدبهشتی را به یکدیگر متصل میکند و مسیر اتصال به بیمارستانهای مهر و امید نیز هست.
درمانگاه شبانهروزی اطفال که حدود پانزدهسال است در این خیابان راه افتاده و همچنین داروخانه شبانهروزی مجاورش، از ظرفیتهای محله بهشتی محسوب میشوند که خدمات بسیاری به شهروندان ارائه میکنند.
هنرستان هتلداری و گردشگری و دبیرستان پسرانه دوره اول، دیگر ظرفیتهای این معبر هستند که چندسالی است در این خیابان جا خوش کردهاند و پذیرای دانشآموزان هستند.
یکطرف معبر، جوی بزرگی برای جمعآوری آبهای سطحی است، اما بهدلیل بیتوجهی برخی همسایهها، در فصلهای غیربارندگی هم آب در آن جمع میشود و برای مردم و پاکبانان دردسر ایجاد میکند.
باغ الندشت در زمان نادرشاه، «علمدشت» نیز نامیده میشد، اما در طومار علیشاهی نام این آبادی، الندشت بهمعنای دشت بلند یا غیرآبگیر و دیمهزار ذکر شده است.